Γιάννης Μπεχράκης – συνομιλώντας με τους ποιητές
“Το βράδυ βγήκε το φεγγάρι
αποκριάτικο
γεμάτο μίσος
το δέσαν και το πέταξαν στη θάλασσα
μαχαιρωμένο…” (H αποκριά, Μίλτος Σαχτούρης), Γιάννης Μπεχράκης – συνομιλώντας με τους ποιητές
cnn.gr
Η αποκριά
Μίλτος Σαχτούρης.
Μακριά σ’ έν’ άλλο κόσμο γίνηκε αυτή
η αποκριά
το γαϊδουράκι γύριζε μες στους έρημους δρόμους
όπου δεν ανάπνεε κανείς
πεθαμένα παιδιά ανέβαιναν ολοένα στον ουρανό
κατέβαιναν μια στιγμή να πάρουν τους αετούς τους
που τους είχαν ξεχάσει
έπεφτε χιόνι γυάλινος χαρτοπόλεμος
μάτωνε τις καρδιές
μια γυναίκα γονατισμένη
ανάστρεφε τα μάτια της σα νεκρή
μόνο περνούσαν φάλαγγες στρατιώτες εν δυο
εν δυο με παγωμένα δόντιαΤο βράδυ βγήκε το φεγγάρι
αποκριάτικο
γεμάτο μίσος
το δέσαν και το πέταξαν στη θάλασσα
μαχαιρωμένοΜακριά σ’ έν’ άλλο κόσμο γίνηκε αυτή
η αποκριά.Μίλτος Σαχτούρης
από τη συλλογή «Με το πρόσωπο στον τοίχο» (1952)
*Εικόνα: Βάρκα με πρόσφυγες στο Αιγαίο (Φωτογραφία του Γιάννη Μπεχράκη)
NewsIt
Μανόλης Αναγνωστάκης Γιάννης Μπεχράκης – συνομιλώντας με τους ποιητές
Κι ἤθελε ἀκόμη…
Κι ἤθελε ἀκόμη πολὺ φῶς νὰ ξημερώσει. Ὅμως ἐγὼ
Δὲν παραδέχτηκα τὴν ἧττα. Ἔβλεπα τώρα
Πόσα κρυμμένα τιμαλφῆ ἔπρεπε νὰ σώσω
Πόσες φωλιὲς νεροῦ νὰ συντηρήσω μέσα στὶς φλόγες.
Μιλᾶτε, δείχνετε πληγὲς ἀλλόφρονες στοὺς δρόμους
Τὸν πανικὸ ποὺ στραγγαλίζει τὴν καρδιά σας σὰ σημαία
Καρφώσατε σ᾿ ἐξῶστες, μὲ σπουδὴ φορτώσατε τὸ ἐμπόρευμα
Ἡ πρόγνωσίς σας ἀσφαλής: Θὰ πέσει ἡ πόλις.
Ἐκεῖ, προσεχτικά, σὲ μιὰ γωνιά, μαζεύω μὲ τάξη,
Φράζω μὲ σύνεση τὸ τελευταῖο μου φυλάκιο
Κρεμῶ κομμένα χέρια στοὺς τοίχους, στολίζω
Μὲ τὰ κομμένα κρανία τὰ παράθυρα, πλέκω
Ὄρθιος καὶ μόνος σὰν καὶ πρῶτα περιμένω. Γιάννης Μπεχράκης – συνομιλώντας με τους ποιητές.
Μὲ κομμένα μαλλιὰ τὸ δίχτυ μου καὶ περιμένω.iefimerida.gr
Μικρόσμος
Ναζίμ Χικμέτ
Και να, τι θέλω τώρα να σας πω
Μες στις Ινδίες, μέσα στην πόλη της Καλκούτας,
φράξαν το δρόμο σ’ έναν άνθρωπο.
Αλυσοδέσαν έναν άνθρωπο `κει που εβάδιζε.
Να το λοιπόν γιατί δεν καταδέχουμαι
να υψώσω το κεφάλι στ’ αστροφώτιστα διαστήματα.
Θα πείτε, τ’ άστρα είναι μακριά
κι η γη μας τόση δα μικρή.Ε, το λοιπόν, ό,τι και να είναι τ’ άστρα,
εγώ τη γλώσσα μου τους βγάζω.
Για μένα, το λοιπόν, το πιο εκπληκτικό,
πιο επιβλητικό, πιο μυστηριακό και πιο μεγάλο,
είναι ένας άνθρωπος που τον μποδίζουν να βαδίζει,
είναι ένας άνθρωπος που τον αλυσοδένουνε.Στίχοι: Ναζίμ Χικμέτ, μετάφραση Γιάννης Ρίτσος
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Πρώτη εκτέλεση: Μαρία ΔημητριάδηΆλλες ερμηνείες:
Υπόγεια Ρεύματα

Kathimerini.gr
- https://www.elculture.gr/blog/article/%CE%B7-%CF%83%CF%80%
- χρήσιμοι σύνδεσμοι: https://www.epimithio.gr/
- https://www.oanagnostis.gr/
- https://www.lifo.gr/articles/book_articles/86485/
- https://enallaktikidrasi.com/2016/04/
- http://eranistis.net/wordpress/
- https://left.gr/news/
- Νάνος Βαλαωρίτης: “Πιστεύω σε πολλούς θεούς” (συνέντευξη)
- Λωτρέκ ένας γίγαντας νάνος